Lingua Lithuanica
| Lingua Lithuanica Lietuvių kalba | ||
|---|---|---|
Taxinomia: | e familia Baltica linguarum Indoeuropaearum | |
| Locutores: | 3 500 000 (Lituania) 500 000 (Foris) | |
| Sigla: | 1 lt, 2 lit, 3 lit | |
| Status publicus | ||
Officialis |  Lituania,  Unio Europaea,  Polonia. | |
| Privata | Lituania, alibi | |
| Litterae: | ||
| Scriptura: | Abecedarium Latinum | |
| Procuratio: | Commissio Linguae Lithuanicae | |
 Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae | ||
Lingua Lithuanica[1] vel Lituana[2] (Lithuanice lietuvių kalba) est lingua Indoeuropaea familiae Balticae subiuncta. Cum lingua Latviana linguas Balticas orientales format.
Haec lingua dicitur quam antiquissima esse, nam hodie multae linguae protoindoeuropaeae radices et proprietates grammaticae manent in lingua Lithuanica.
Linguae Lithuanae declinationibus casus septem sunt: nominativus, genitivus, dativus, accusativus, vocativus, locativus, instrumentalis.
Index
1 Loci
2 Orthographia
3 Exemplum (Pater noster)
3.1 Lithuanice
3.2 Latine
4 Notae
5 Nexus externus
Loci |
Lingua Lithuanica in Lithuania tantum publica lingua est; adhibetur insuper in Ruthenia Alba, Lettonia, Polonia, et Borussia Orientali.
Lituania et ipsa late patents regio Polonis ad orlentem connexa est… Sermo gentis Sclavonicus est. (Pii II Pontificis Maximi Historia Rerum ubique Gestarum cum Locorum descriptione. Parrhisiis, 1509, pp.109v-110 )
Lithunia est Poloniae ad ortum connexa noningentorum millium passuum circuitu magna sui parte palustris plurimumque nemorosa… Sermo gentis, ut Polonis, Sclavonicus, hie enim sermo, quern latissime patet, ac plurimis quidem gentibus communis est. (Omnium Gentium Mores, Leges et Ritus. Ex mulris clarissimis rerum scriptoribus a Joanne Boemo Aubano Teutonico nuper collecti et novissime recogniti. Antverpiae, 1538, pp.80v-81 )
Post Poloniam Lituania est spaciola quoque tellus verum paludibos sylvisque plurimum obducta… Lingua utuntur Sclavonica. ( Jo. Coclei Norici Decastichon. In librum. Norinburgae, 1511, pp.Kv-K II — Inkunabel. Gymnasial Bibliothek zu Koeln, GB XI 490b, Panzer VII, 451, 86)
Orthographia |
Lingua Lithuanica abecedario Latino scribitur, sed litteris 32 adhibitis, sic:
| A | Ą | B | C | Č | D | E | Ę | Ė | F | G | H | I | Į | Y | J | K | L | M | N | O | P | R | S | Š | T | U | Ų | Ū | V | Z | Ž |
| a | ą | b | c | č | d | e | ę | ė | f | g | h | i | į | y | j | k | l | m | n | o | p | r | s | š | t | u | ų | ū | v | z | ž |
In abecedario Lithuanico litterae summatim sonos repraesentant. Ei qui linguam scribunt signa diacritica saepe omittunt.
Exemplum (Pater noster) |
|
|
Notae |
↑ "Lingua Lithvanica": Athanasius Kircherus, Turris Babel, sive Archontologia (Amstelodami: Jansson-Waesberge, 1679) textus pp. 215-216
↑ Litterae a Matas Dobryllo 27 Nov. 1917 datae.
Nexus externus |
.mw-parser-output .stipula{padding:3px;background:#F7F8FF;border:1px solid grey;margin:auto}.mw-parser-output .stipula td.cell1{background:transparent;color:white}
 | Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes! |
