Helena
-3 (maxdubium) Latinitas huius rei maxime dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.
Vide etiam paginam discretivam: Helena (discretiva)
Helena (Graece Ἑλένη) in mythologia Graeca fuit uxor et Menelai regis Lacedaemonis et Paridis principis Ilii. Habuit filiam nomine Hermione.
Helena nata Iove Ledaque est; primum Menelao regi Lacedaemoniorum nupsit, deinde Paridi filio Priami regis Teucrorum, ut primum ille illustri iudicio Paridis a Venere feminam pulcherrimam donum accepit.[1]
Nomen eius non est Graecum; fortasse fuit nomen deae cuiusdam; coniungitur specie arborum et avium. Secundum carmina epica Homeri, hominis natura erat Helenae, dicitur autem ei pulchritudo corporis incomparabilis fuisse; communis opinio est Venerem Helenae venustatem munus dedisse, ut viro quocumque, cuius cupida esset, potiretur. Theseus[2] et Pirithous[3] abstulerunt Helenam ubi novem annos nata est.
In fabula altera, narratur illam filiam Iovis et Nemesis fuisse, quia mala excitavit. Nemesis se eripuit vi Iovis, quippe cum conubium cum dea appeteret, formam anseris eligens, quo modo Iupiter effecit cygnus, ut in thalamo societate coirent. In luco quodam Lacedaemonio tunc illa ovum peperit, quod pastor invenit et oculis Ledae uxoris Tyndarei regis praeposuit. Helenam ex ovo ortam Leda velut filiam propriam alebat et erudiebat. Vulgariter autem eo ratione Leda ipsa cum Iove formam oloris habente se coniunxisse narratur. Erant fratres Helenae Castor et Pollux uterque Dioscuri, soror autem Clytaemnestra uxor Agamemnonis. Nonnulli putabant Castorem Clytaemnestramque natos Tyndarei fuisse et qua causa mortales, sed Pollucem Helenamque natos Iovis immortales. Dicunt Ledam peperisse ova duo, alterum impletum mortali, immortali alterum pari. Secundum fabulas quasdam postremo Helena e vita cessit; est autem narratio, quae quoque Homerus non ignoravit, qua refertur Menelaus moriens tantummodo Elysium intravisse, quippe cum Helena uxor sua esset. Helena duodecim annos nata a Theseo vi Aphidnas in terra Attica sitas abducta erat, ex quo illam gemini Dioscuri Spartam reduxerunt.
Verba quae insequuntur vicificanda sunt ut rationibus qualitatis et Latinitatis propositis obtemperent. Quaesumus emenda. |
---|
Helen Troiae pulcherissimae Ledae nata, quae erat regina Spartae, in quintā centuriā B.C. Proinde mythum, sua mater Helenae progenuit proderat abIove propter suam formam. Helenā cretā cum Tyndare cupatre, dixit se verio rem patremesse.Bellum Troianum propter Helenam incepit, quae cupido Paride captam erat gratiā amandi.Menelao invento Helenam captam esse, tam iratum ut in Troiā bellum gesserit. Euripiden[4], tamen Helena Troiae non fuit.
Helen in Aeneid apparuit. In libro duo, cum suae saluti tam territua est ut puta erit debuerit celare ab proelio. Cum Aeneas Helenam viderat, venerem, quae est mater Aeneae, propitiare compulsa est ne Helenam occideret. Ille putavit Helenam esse causam Trojani belli et causam milites suffere. Helen suam familiam reliquit ut amorem praestavet, quam demonstravit esse egotisticam. Helen est quoque scelesta et infidelis quod familiam liquit. Tamen, Helen respexite. Ella liquit ut laeta sit. Ergo, Helen est libera et acultula. Erit etiam notissima propter formam in saeculā saeculorum.
Nexus interni
- Astyanassa
- "Raptus Helenae", tabula a Benotio sive alio quodam saeculo XV picta
- Colluthus
Notae |
↑ Hyginus, fabulae (cf.[1] et [2]).
↑ Theseus
↑ Pirithous
↑ Euripides