Rufius Magnus Faustus Avienus Iunior
Rufius Magnus Faustus Avienus Iunior (natus saeculo 5 Romae[1], mortuus post annum 534) vir publicus Romanus sub regno Theodorici regis fuit.
Index
1 Familia
2 Vita et cursus honorum
3 Bibliographia
4 Notae
Familia |
Pater eius Flavius Anicius Probus Faustus Iunior (consul 490) erat, mater Stephania, cuius pater anno 450 consulatum gessit. Frater e patre fuit Flavius Ennodius Messala, qui anno 506 consulatum gessit. Filius eius Flavius Rufius Gennadius Probus Orestes anno 530 consulatum gessit.
Vita et cursus honorum |
De eius vita multa ex epitulis Ennodii novimus. In Liguria institutionem accepit et linguam Graecam ut Latinam edidicit; forsitan discipulus Ennodii fuit[2]. Anno 502 adhuc iuvenis consul erat, una cum Flavius Probo. Anno 503 morbo afflictus est[3]. Anno 507/508 Ravennae fuit cum parentibus. Anno 512 iterum Romae fuit, filiam gentis nobilis in matrimonium duceret. Anno ab Athalarico rege Ostrogothorum 527/528 praefectus praetorio Italiae nominatus est. Anno 534 litteras a Ioanne II papa accepit.
Bibliographia |
- Martindale, John R., John Morris, The Prosopography of the Later Roman Empire, vol. 2, Cambridge University Press, 1980, pp. 192-193.
Notae |
↑ Ennodius, Epistulae IX 32
↑ op. cit. II 10 - 11
↑ loc. cit.
Antecessores: Flavius Avienus Iunior et Flavius Pompeius | Consul 502 cum Flavius Probo | Successores: Flavius Volusianus et Flavius Dexicrates |