Nilus
 Tabula Nili | |
Longitudo | 6852 km |
|---|---|
Altitudo principii | fere 2700 m |
Moles decussis | 2660 m³/s |
Area ex qua aqua affluit | 3 255 000 km² |
| Principium | Luvironza flumen |
| Ostium | Delta Nili |
Regio | Africa boreo-orientalis (Burundia, Ruanda, Tansania, Uganda, Sudania Australis, Sudania, Aegyptus) |
Photographia Nili a satellite facta
Nilus (Arabice النيل, an-Nīl ex verbo Graeco Νεῖλος, Lingua Aegyptia Iteru, Gery, Coptice Piaro vel Phiaro) est flumen in Africa. Hoc flumen, quod per 6650 chiliometra se extendit, est longissimum totius orbis terrarum.
Index
1 Decursus
2 Indicia fluminea
3 Notae
4 Pinacotheca
5 Bibliographia
6 Nexus externi
Decursus |
De montibus Ruandae Burundiaeque scaturiens regiones sex civitatum transfluit: Ruandae, Burundiae, Sudaniae et Aegypti. Delta Nili est nomen regionis triangularis ubi hoc flumen per ostia multa in Mare Mediterraneum defluit. Praecipue pro rebus oeconimicis Aegypti Nilus maximi momenti est.
Indicia fluminea |
Longitutine 6852 chiliometrorum[1] aut (secundum alia indicia pervulgata) 6671 chiliometrorum Nilus ante Flumen Amazonum longissimum mundi flumen est. A lacu Victoria Nilus fere 5960 chiliometra usque ad Mare Mediterraneum fluit, a Khartumensi urbe, ubi Astapus (qui appellatione recentiore et "Nilus Caeruleus" vocatur) in Nilum Album influit, fere 3090 chiliometra et a confinio Sudanensi-Aegyptiaco 1510 chiliometra usque ad ostium.
A mole decussis media 2770 m³/s, quam infra ostium Atbarae in flumine medio metiuntur, condicionibus naturalibus tantum fere 1250 m³/s in delta pervenit; mole decussis ergo Nilus a multis fluminibus minoribus superatur. Ob multam aquam irrigationis causa excipiendam his diebus tantum circiter 140 m³/s Mare Mediterraneum pervenit.
Nilus duo capita habet: Nilum Caeruleum breviorem, sed abundatiorem, et Nilum Album, qui est longe longior. Hic maximam aream, ex qua aqua affluit, efficit, quae fere 3 255 000 chiliometroum paulo Re publica Democratica Congensi (3 731 000 km²) minor est.
Notae |
↑ Mensura photographiis satellitis adhibitis facta.
Pinacotheca |
Nilus apud Syenen
Cataracta Nili anno fere 1906
Nilus apud Khartumensem Urbem
Cataracta Nili
Bibliographia |
- Georg Brunold: Nilfieber. Der Wettlauf zu den Quellen. Frankfurt am Main 1993. ISBN 3-8218-4107-9.
- Lutz Knörnschild: Zur Geschichte der Nilwassernutzung in der ägyptischen Landwirtschaft von den Anfängen bis zur Gegenwart (= Leipziger Beiträge zur Orientforschung. Band 1). Frankfurt am Main/Berlin u. a. 1993. ISBN 3-631-44755-8, S. 284.
- Wolfgang Helck, Eberhard Otto: Nil. In: Kleines Lexikon der Ägyptologie. Harrassowitz, Wiesbaden 1999. ISBN 3-447-04027-0, S. 203.
- Hans Bonnet: Nil. In: Reallexikon der ägyptischen Religionsgeschichte. Nikol, Hamburg 2000. ISBN 3-937872-08-6, p. 525-528.
- Christine Strauss-Seeber: Der Nil. Lebensader des alten Ägypten. Hirmer, München 2007. ISBN 978-3-7774-3715-6.
- Gabriele Höber-Kamel (ed.): Ägypten, ein Geschenk des Nil Kemet-Verlag, Berlin 2009.
Nexus externi |
Hofmanni Lexicon Universale (lemma maximum)
.mw-parser-output .stipula{padding:3px;background:#F7F8FF;border:1px solid grey;margin:auto}.mw-parser-output .stipula td.cell1{background:transparent;color:white}
 | Haec stipula ad flumen spectat. Amplifica, si potes! |
