Lingua Palica

Multi tool use
Lingua Palica Pāḷi | ||
---|---|---|
Taxinomia: |
lingua Indoeuropaea e familia Indoiranica |
|
Status: |
unus e linguis medioindicis necnon Pracritis |
|
Sigla: |
1 pi, 2 pli, 3 pli |
|
Usus | ||
Aevum: |
saec. II a.C.n. – saec. IV vel V p.C.n. |
|
Situs: |
India septentrionalis hodie lingua sollemnis Buddhismi Theravadae |
|
Litterae: |
Litterae Palicae |
|
Scriptura: |
Devanagari, Sinhala, scripturae fere omnes Asiae meridionalis-orientalis, Latina |
|
![]() Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae |
Lingua Palica[1] (Pāḷi) est sermo medioindicus familiae Indicae, Sanscritae propinquissima, et consequenter etiam Latinae. Confer exempli causa morphologiam verbi:
- Pali: tanō-mi, tano-si, tano-ti, tanō-ma, tano-tha, tano-nti
- vs. Latine "teneō, tenes, tenet, tenemus, tenetis, tenent"
- Pali: tanō-mi, tano-si, tano-ti, tanō-ma, tano-tha, tano-nti
Ut in omnibus linguis medioindicis, multae formae in Pali remotae sunt: Dum Lingua Sanscrita imperfectum perfectumque cognoscunt, in Pali non sunt. Uniuntur in unum tempus: Praeteritum, exempli causa a-kas-a "fecit", ortum ex aoristo (augmentum + modificatio thematis verbi + terminationes personales speciales).
Sed systema casuum manet: Sunt nominativus et genitivus et dativus et accusativus et ablativus et locativus et instrumentalis et vocativus.
In Buddhismo, Pali est una ex nonnullis linguis sacris; Gautama Buddha ipse Linguam Pali locutus esse supponitur.
Notae |
↑ "Palica lingua": Christianus Lassen, Institutiones linguae Pracriticae (Bonnae, 1837) textus pp. 42, 60, 61; "litterae Palicae": ibid. p. iii
iC oOK,QrA9iIJYH,FFt2Hf695R,sogUA,A,IvL4Mpc6rBseOA7UzwUZ6 CCaf LU48QP,ghROgv