Lingua Armenia













































Lingua Armenia
Հայերէն


IPA:

[ hɑjɛˈɾɛn ]

Taxinomia:


lingua Indoeuropaea divisionis separatae (nisi linguae Phrygiae adpropinquanda)

Locutores:
6 700 000

Sigla:

1 hy, 2 arm, 3 hye
Status publicus

Officialis

Armenia, Qarabag Montanum
Privata

CFA, Francia, Russia, alibi
Litterae:

Litterae Armenicae
Scriptura:

Abecedarium Armenicum
Procuratio:

Academia Scientiarum Armenica

Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae



Forma linguarum montis Caucasi

Populi in regione Caucasia - Armenii virides clari picti



Lingua Armenia[1] (Հայերեն, hayeren) est Armeniorum lingua, quae saepissime ad ramum distinctum familiae linguarum Indoeuropaeae ascribitur, certis autem philologis eam cum Graeca, Phrygia, aliisque linguis coniungentibus. Sermo publicus est rei publicae Armeniae et rei publicae non agnitae Qarabag Montani; multi locutores etiam in Javakhetia? inveniuntur. Ante generis Armeniorum occidionem anni 1915 multi Armenii in Armenia occidentali, tunc parte Imperii Ottomanici, vivebant; hodie lingua in diaspora Armenia per orbem terrarum conservatur, plerumque in Russia, Civitatibus Foederatis, ac Francia.



Notae |




  1. Varro, De lingua Latina 5.100. Aliter Armenica: Conradus Gesnerus, Mithridates: de differentiis linguarum (1555) textus f. 10r; Athanasius Kircherus, Turris Babel, sive Archontologia (Amstelodami: Jansson-Waesberge, 1679) textus pp. 204–205; sive Armeniaca: Ioannes Stephanus Durantus, Quaestiones notatissimae in utroque jure decisae (1621), p. 148.









Popular posts from this blog

How to label and detect the document text images

Vallis Paradisi

Tabula Rosettana