Carolus VII Albertus
Carolus VII Albertus ( Bruxellarum, 6 Augusti 1697— Monaci die 20 Ianuarii 1745) fuit elector Bavariae ab 25 Februarii 1726 et a die 24 Ianuarii 1742 usque ad annum 1745 imperator Sacri Romani Imperii.
Filius Maximiliani II Emmanueli electoris Bavariae erat, qui annis 1701–1706 unacum Francia inter Bellum de successione Hispanica in Leopoldum I imperatorem propugnavit. Cum elector Bavariae anno 1704 victus in Franciam fugisset, Carolus in Monaco remansit et iussu imperatoris in Austria educatus est. Post finem belli anno 1715 in Monacum revertebatur. Ab 3 Decembris 1715 ad usque 24 Augusti 1716 Italiam visitabat, ut artes antiquitatemque cognosceret. Anno 1717 bello in Turcos interfuit. Die 5 Octobris 1722, filiam Iosephi I in matrimonium duxit. Anno 1725, Franciam adiit et 5 Septembris nuptiis Ludovici XV interfuit.
Post mortem patris anno 1726, elector Bavariae factus amicitiam Austriae petiebat, sed cum Carolo VI imperatore mortuo familia Habsburgia exstincta videbatur, Carolus honorem imperialem Ludovici XV assistente petebat, quamquam Carolus VI imperator filiam Mariam Theresiam heredem destinaverat.
Anno 1742 rex Bohemiae et imperator coronatus est. Sed ab Austria victus est et anno 1745 mortuus est. Filius Maximilianus III Iosephus ei elector Bavariae successit.
Bibliographia |
- Gotthardt, Elmar. Die Kaiserwahl Karls VII.: ein Beitrag zur Reichgeschichte während des Interregnums 1740-1742. Francofurti ad Moenum: P. Lang, 1986.
- Hartmann, Peter Claus. Karl Albrecht--Karl VII.: glücklicher Kurfürst, unglücklicher Kaiser. Ratisbonae: Friedrich Pustet, 1985.
- Werr, Sebastian. Politik mit sinnlichen Mitteln: Oper und Fest am Münchner Hof (1680-1745). Coloniae Agrippinae: Böhlau, 2010.
Imperatores Sacri Romani Imperii et Reges Romanorum
Carolus Magnus • Ludovicus Pius | |