Htydjtk

"Loci situs cum Orpheo et Eurydice", Nicolaus Poussin, 1650-51

Orpheus (Graece Ὀρφεύς) in mythologia Graeca est cantor, filius regis Thracii Oeagri vel dei Apollinis, et Musae Calliopis. Possibile est Apollinem eum quomodo lyra psallenda sit docuisse. Orpheus unus Argonautarum erat, quos inter se pugnantes Orpheus cantando saepe placabat. Orpheus uxorem Eurydicem naiadam in matrimonium duxit, quam post aliquid temporis ab Orpheo subito erepta est hoc modo: Aristaeus amans aliquo die Eurydicem temere fugientem sectatus est, sed puella serpente veneni pleno morsa ad inferos discessit. Orpheus ipse apud Taenarum promontorium ad inferos descendit, ut Eurydicem ad diei lucem reduceret. Proserpina, regina mortuorum, passa est Orpheum orbum uxorem reducere dummodo ne ascendens respiceret, sed Orpheus male fidens iam ultimum tempus respexit.

Orpheus in litteris antiquis |

• 
  Apollodorus 1.3.2


• 
  Apollonius Rhodius, Argonautica
  


• 
  Hygini, Poetica Astronomica 2.7


• 
  Ovidius, Metamorphoses 10.1-85, 11.1-84


• 
  Vergilius, Georgica 4.453-527

Carmina et praecepta Orpheo tributa |

• Argonautica Orphica


• Hymni Orphici


• Lithica Orphica


• Rhapsodiae Orphicae


• Theogoniae Orphicae

Praecepta Orphei tributa citantur a multis scriptoribus Graecis et Romanis:

• 
  Plinius, Naturalis historia 20.32; 25.12; 28.34, 43 (citatur etiam in argumentis undecim librorum 20-30).


• 
  Geoponica 2.35.6-8.

Nexus interni

• 3361 Orpheus

Bibliographia |

• Kern, O., ed. 1922. Orphicorum fragmenta. Berolini.


• 
  West, M. L. 1983. The Orphic poems. Oxoniae: Clarendon Press.

Nexus externi |

• Imagines Orphei in Musaeo Iconographico Warburgiano