Htydjtk

Kongeriket Norge/Kongeriket Noreg

Vexillum Insigne
Sententia: Alt for Norge (Totum pro Norvegia)
Hymnus: Ja, vi elsker dette landet (Sic, hanc terram amamus)
Forma administrationis	Monarchia constitutionalis
Linguae officiales	Lingua Norvegica (bokmål et nynorsk) (ac Sami in sex municipalitatibus)
Nomen incolarum	{{{nomen_gent}}}
adiectivum	{{{adiectivum}}}
Rex	Haroldus V
Minister primarius	Ernesta Solberg
Caput	Asloa 59° 55' Sept., 10° 45' Occ.
Urbs maxima	Asloa
Area  - Totalis  - aqua (%)	de area 69°a 385 199 km² 5.2%
Numerus incolarum (anno 2018) Totalis  - Spissitudo	de frequentia 119.a 5 295 600[1] 14/km²/km²
PDB (anno 2017)  - Totalis  - PDB/capita	de producto 22.a $0,443 trilliones $82 711 (3a)
Nummus	1 krone = 100 øre (NOK)
Libertas - Declarata	872
Circulus temporalis  - aestate (HÆ)	(UTC+1) (UTC+2)
Praefixum telephonicum nationis	+47
Dominium interretiale	.no

Norvegia,^[2] plenius Regnum Norvegiae, Norvegice: Norge (bokmål) et Noreg (nynorsk), est civitas maxime septentrionalis in Scandinavia. Incolarum circiter 5 000 000 sunt. Finitimae nationes sunt Finnia, Suecia, et Russia. Norvegia ad Unionem Europaeam non pertinet, sed Spatio oeconomico Europaeo pars est huius communis mercati.

Historia |

Saeculo nono Norvegia composita ab multis parvis regnis erat. More, Harald Haarfagre Norvegiam, bello apud Hafrsfjordem, unificavit et sic primus rex Norvegiae fuit.

Vichinga aetas (ab octavo ad undecimum saeculum) unificationis et expansionis est. A Norvegiensibus coloniae in Islandia conditae sunt, in Faroe insulis, in Groenlandia et in Britannia et Hibernia.

In Hibernia, urbes Limerick et Waterford ab Norvegiae populo conditae erant, commercia cum Celtorum pagis Cork et Dublin instituerant. Ab regibus Olav Tryggvason (995–1000) et Sanct Olav (1015–1028) religio Christiana in Norvegiam translata est, cum Haakon Bonus primus rex Christianus fuisset.

Anno 1349, Pestis (Nigra mors) circiter unum ex duobus hominem necavit, hoc factum ad pauperitatem et ruinam duxit Norvegiam. In hoc tempore, Haarfagris familia sese exstinxit in 1387. Res publica ab unionibus inter familias Scandinaviae tenta erat, usque Norvegiae, Daniae et Sueciae monarchiam Regina Margrethe exercuit unione Kalmaris.

Anno 1523 Suetia sese autonomam declaravit, sed Norvegia ab Oldenburgiensis familia tenta erat usque ad 1814. Saeculo 18, dum Romantica erat aetas, hoc tempus ab nonnullis solitum est appellari "nox 400 annorum", quod tot rei publicae quaestiones Hafniae, in Dania, tractatae sunt. Praeter haec, dicendum est Norvegiae populum maiorem libertatem et minora tributa habuit quam Daniae populus, hac inopia itinerum ad Norvegiae septentrionalissimas provincias. Ad ruinam Norvegiae altera concucurrerunt sicut introductio Protestantis religionis in 1537, qua archcardinalis honorem Trondheime amissum est, sic Christiani qui ad videndum ossas santi Olavi in Nidarosin templo non plus affecierunt lucrum Norvegiensibus et in hoc modo praeter lucrum Norvegienses contactum amiserunt. Prorsus Norvegiae provinciae Båhuslen Jemtland et Herjedalen Suetiae, sicut proelium bellorum inter Daniam-Norvegiam et Suetiam, tulerunt.

Postea Dania-Norvegia ab Britannia adgredita erat, foede socius Napoleonis fuit, et in 1814 inter quos, qui bellum Napoleonicum perdiderunt, fuit et ab inopia frumentii adflicta erat. Regi Daniae-Norvegiae ad Sueticum regem Norvegiam danda erat Norvegienses cogitaverunt in hac re autoniam declarandam erat, et sic in Norvegia constitutionem archetypo Americano et Francogallico adoptata est, et Daniae rege Christiano Fredrick usum est in 1814. At Suetia exercitu Norvegiam coegit ad unionem cum Suetia, declarando familia Bernadotte dinastia Norvegiae.

In hoc tempore, in Norvegia, ascensionem romantici et nationalis rationis visa est, dum Norvegienses necessitatem esse definendi imaginem definitam Norvegiae putaverunt. In omnivus aspectis artis Norvegienses sese monstraverunt, in litterarum campo (Henrik Wergeland, Bjørnstjerne Bjørnson, eter Christen Asbjørnsen, Jørgen Moe, Henricus Ibsen) in arte (Hans Gude, Adolph Tidemand),in musica (Eduardus Grieg) et quaestus officalis linguae in illo tempore iniit usque ad creationem, in nostro tempore, duarum linguarum: Bokmål et Nynorsk (Nova lingua Norvegiae).

Primo bello mundano Norvegia neutralis fuit, et eodem modo secundum bellum mundanum iniit, sed Germania Norvegiam invasit in 1940. Socii autem se Norvegiam invadere putaverunt, ad occupandum Norvegiae utilem positionem in Atlantici litore sed Germania antea quam Socii exspectavissent invaderat Norvegiam. Norvegia cum inopia exercitus pronti ad invasionem Germaniae affecta erat, per 2 menses restitit, ad longius tempus quam alteris nationibus invasis ab Germanis, et hoc Unioni Sovieticae salutem adtulit. Bella apud Vinjesvingen et Hegram ultima praesidia Norvegiae resistentibus fuerunt, dum exercitus in septentionale parte impetum fecerunt ad Germaniae exercitum in bello apud Narvicum, usque se in deditionem dederint die 10 Iunii postea se auxilium sociorum perdiderunt postea ruinam Franciae. Rex Haakon et senatus Norvegiae in exilium Rotherhithe, apud Londinium, iverunt. Invasionis die, dux parvae factioni National-Socialisticae (Nasjonal Samlin), Vidkun Quisling, rerum potiri temptavit sed Germaniae exercitus ahnc impedivit.

Reichskommissar (Imperii legatus) Josef Terboven rerum potitus est, et Quisling sicut primo ministro governi collaboranti cum Germania. In quinque annis occupationis natsistae, Norvegienses fortem gregem resistantium condiderunt, quo Natsistos pugnaverunt. Maiore importantia fuit mercantium classis norvegiensa. In invasionis tempore Norvegia quartam classem numero navium mercantium habuit.

Geographia |

Tabula situs Norvegiae continentis in Scandinavia.

Provinciae |

Urbes |

• 
  Asloa (caput)


• Berga


• Christiani munitio


• Nidrosia


• Sandnes


• Stavanger


• Tromsonda


• Ålesund

Montes |

• 
  Galdhøpiggen (2469 metris)

Insulae |

• 
  Insula Bouvet (in Oceano Atlantico meridionali sita)

Civilitas |

Parlamentum Norvegiae

Rex Haroldus V

In Norvegia est monarchia constitutionalis in quo res publica geritur cum auxilio parlamenti. Regis dinastia mixtum de Glucksburgis familiis est, origine de familia teodisca Schleswig-Holstein. Nunc plurima regis Haraldi V officia sunt ad representandum, sed rex autem imago unionis nationis est. Cum Constitutio anno 1814 Regi dedisset magnam potestam ad statuendum , "Rei publicae Concilium" semper exercerat pro Rege rem publicam.

Sic potestam, qua manet in Rege, est ex magna parte ficta, sed in nonnullis occasionibus sicut secundo bello mundano rex demonstravit magnam constantiam sicut cum declaravit sese ivisset si Parlamentum Germanorum rogationes acceptavisset.

Rei publicae concilium ab Primo Ministro et alteriis ministriis compositum est, de iure subditum a Rege. "Parlamentarismum" sese evolvit a 1884 et intentum est Parlamentum numquam contra " Cabinet " debet esse. Rex in Septembre omnium annorum, legatos ad Norvegiensam domus recipit, et de iure is est autem Dux Defensionis Exercitus Norvegiae et Dux Ecclesiae Norvegiae.

Factiones politicae

Descriptio	Nomen factionis		Ductor	Numerus legatorum
		Factio sinistra socialistica	Audun Lysbakken	7
		Factio laboris	Ionas Gahr Støre	55
		Factio centralis	Liv Signe Navarsete	10
		Factio viridis	Hanna Marcussen	1
		Factio democratica Christiana	Knut Arild Hareide	10
		Factio liberalis	Trine Skei Grande	9
		Factio conservativa	Ernesta Solberg	48
		Factio progressus	Siv Jensen	29

Eruditio |

Universitates |

• 
  Universitas Bergensis, anno 1946 condita


• 
  Universitas Osloensis, anno 1811 condita


• 
  Universitas Tromsondensis, anno 1968 condita


• 
  Universitas technica scientiaeque naturalis Norvegiae, anno 1996 condita


• 
  Universitas scientiarum vitae Norvegica, anno 2005 condita

Notae |

Nexus interni

• Consociatio Europaea liberi commercii


• Fiordum


• Mare Norvegicum


• Promunturium Septentrionale

Nexus externus |

Vicimedia Communia plura habent quae ad Norvegiam spectant.

Norvegia : politica

Reges Norvegiae (1814–)

Carolus II  • Carolus III  • Anscharius I  • Carolus IV  • Anscharius II  • Haakon VII  • Olaus V  • Haroldus V  Opus geopoliticum • Porta Norvegiae • Duces civitatum Europaearum hodiernarum Capsae cognatae: Primi ministri Norvegiae

Primi ministri Norvegiae 1945–

Ioannes Nygaardsvold 1945 • Einar Gerhardsen 1945 • Anscharius Torp 1951 • Einar Gerhardsen 1955 • Ioannes Lyng 1963 • Einar Gerhardsen 1963 • Petrus Borten 1965 • Trygve Bratteli 1971 • Laurentius Korvald 1972 • Trygve Bratteli 1973 • Odvar Nordli 1976 • Gro Harlem Brundtland 1981 • Kåre Willoch 1981 • Gro Harlem Brundtland 1986 • Ioannes Syse 1989 • Gro Harlem Brundtland 1990 • Thorbjørn Jagland 1996 • Kjell Magnus Bondevik 1997 • Ioannes Stoltenberg 2000 • Kjell Magnus Bondevik 2001 • Ioannes Stoltenberg 2005 • Erna Solberg 2013 Opus geopoliticum • Porta Norvegiae • Gubernatores civitatum Europaearum hodiernarum Capsae cognatae: Reges Norvegiae • Ministri rerum externarum Norvegici

Ministri rerum externarum Norvegici

Georgius Løvland • Gulielmus Christophorus Christophersen • Iohannes Irgens • Nils Nicolaus Ihlen • Christianus Fridericus Michelet • Arnoldus Christophorus Rorusæstad • Iohannes Ludovicus Mowinckel • Christianus Fridericus Michelet • Iohannes Ludovicus Mowinckel • Ivar Lykke • Eduardus Bull • Iohannes Ludovicus Mowinckel • Birger Braadland • Iohannes Ludovicus Mowinckel • Halvdan Koht • Trygve Lie • Halvard Lange • Erling Wikborg • Halvard Lange • Iohannes Lyng • Svenn Stray • Andreas Zeier Cappelen • Dagfinn Vårvik • Knut Frydenlund • Svenn Stray • Knut Frydenlund • Thorvaldus Stoltenberg • Kjell Magne Bondevik • Thorvaldus Stoltenberg • Iohannes Georgius Holst • Bjørn Tore Godal • Knut Vollebæk • Thorbjørn Jagland • Ioannes Petersen • Ionas Gahr Støre • Espen Barth Eide • Børge Brende • Ine Eriksen Søreide Opus geopoliticum • Porta Norvegiae • Ministri a rebus externis civitatum Europaearum hodiernarum Capsae cognatae: Primi ministri Norvegiae

Consilium ministrorum Norvegicum Ernae Solberg 2013–

Petrus Gulielmus Amundsen (2016–) • Andreas Anundsen (2013–2016) • Elisabetha Aspaker (2013–2016) • Frank Bakke-Jensen (2016–) • Marit Berger Røsland (2017–) • Børge Brende (2013–2017) • Ioannes Georgius Dale (2015–) • Robertus Eriksson • Anniken Hauglie • Vidar Helgesen (2013–2015) • Linda Hofstad Helleland (2015–) • Bent Høie • Solveig Horne • Siv Jensen • Tord Lien (2013–2016) • Sylvia Listhaug • Monica Mæland • Torbjørn Røe Isaksen • Petrus Sandberg (2015–) • Ioannes Tore Sanner • Erna Solberg • Ketil Solvik-Olsen • Ine Eriksen Søreide • Terje Søviknes (2016–) • Tine Sundtoft (2013–2015) • Thorhild Widvey (2013–2015) Opus geopoliticum • Porta Norvegiae • Consilia ministrorum civitatum Europaearum hodiernarum Capsae cognatae: Consilium Stoltenberg 2005–2013

Norvegia : geographica

Provinciae Norvegiae

Acherhusia · Agder occidentalis · Agder orientalis · Buskerud · Finmarchia · Hetmarchia · Hordaland · Moria et Romsdal · Nordland · Trøndelag australis · Trøndelag septentrionalis · Oppland · Asloa · Rogaland · Sogn et Fjordane · Tilemarchia · Troms · Fold occidentalis · Fold orientalis Opus geopoliticum • Porta Norvegiae